[wpdevart_youtube]PV4n0VTIcho[/wpdevart_youtube]
(Öncelikle yukarıdaki videomuzu izlemeyi unutmayın :))
Bisiklet ile ulaşımın İstanbul’da kolay olmadığı bir gerçek. Zaten çok az yerde ve kısa olan bisiklet yollarında yazın mangal-semaver eksik olmuyor. Üzerine araçların park ettiği “bisiklet yolları”ndan bahsetmek bile istemiyorum. Araç yolunda bisiklet sürmek ise, her daim yoğun olan trafiğe bir de kentin coğrafi yapısı eklenince hem tehlikeli hem de çok zor. Ancak tüm bu sorunların üstesinden gelmenin güzel bir yolu var: bisiklet gruplarına katılmak.
Uğur’un yıllar öncesinden beri takip ettiği, ancak benim haberdar olmadığım “Sahil Bisiklet Ekibi” isimli grup, her hafta bir araya gelip hep beraber bisiklet sürüyor ve kendi aralarında çeşitli bisiklet aktiviteleri düzenliyorlarmış. Geçtiğimiz sene şubat ayında sene-i devriyesi vesilesi ile Barış Manço’yu kabristanda ziyaret etme etkinliği düzenlediklerini görünce, bisikleti yaşam tarzı haline getirmiş olan bu ekiple benim de tanışma şansım oldu.
Ekip sosyal medyadan “7’den 77’ye Bisikletlerle Barış Manço’ya Gidiyoruz” adında bir etkinlik düzenleyeceklerini duyurmuştu. Buluşma Barış Manço Moda 81300 adresinde yapılacak, oradan hep beraber Kanlıca’ya sahil yolundan pedallanacaktı. Yapar mıyız, yapamaz mıyız diye düşünürken, etkinliğin yapılacağı günde kendimizi Maltepe’deki evimizden çıkmış, sahilden Moda’ya giderken bulduk. Öncelikle o kadar bisikletliyi bir arada görmek çok hoşumuza gitti, katılmak isteyen herkes geldiğinde yaklaşık 30 kişi toplanmıştık. Çoğu birbirini tanıyordu ama ortak paydamız olan bisiklet sevgisi sayesinde biz de yabancılık çekmedik. Hoşumuza giden bir diğer konu ise daha deneyimli bisikletçilerin Moda’dan Kanlıca’ya kadar olan yol boyunca grubu bir arada tutması, gerektiğinde araçlardan öncelik isteyerek kimsenin gruptan kopmamasını sağlaması idi. İstanbul’da şahsen yaya iken ve trafik ışıklarında karşıdan karşıya geçerken bile arabalar üzerime gelir mi korkusu yaşıyorum. Bisikletlilere trafikte nasıl davranıldığı ile ilgili hatırımdan çıkmayan haberler nedeni ile araç yolunun kenarında bisiklet sürmekten endişe etsem de, grup olmanın güveni ile yol boyunca kendimi çok rahat hissettim. Bu nedenle de yazının girişinde bahsettiğim sebeplerle İstanbul’da bisiklet sürmeye bahaneler üretiyorsanız, çözüm olarak bu tarz bisiklet gruplarına girmenizi gönül rahatlığıyla tavsiye ediyorum. Bizim katıldığımız etkinliğin bir diğer güzel tarafı ise, grubun en önünde ve en arkasındaki bisikletlerde birer hoparlör olması ve Barış Manço şarkıları eşliğinde bisiklet sürerken sokaklarda insanların da dikkatini çekmemizdi.
İstanbul’daki en uzun sürüşümüzü gerçekleştirdiğimiz günde Maltepe’den çıkıp sahil yolundan Moda’ya gelişimiz yaklaşık 15 kilometrelik bir yoldu. Moda’dan Kanlıca’ya ise yaklaşık 20 kilometrelik bir mesafe var. Belirtmeden geçmeyelim, Kanlıca sahilden mezarlığa kadar olan yokuşu tabi ki bisikletlerimizi elimizde sürerek çıktık. Kabristandan çıktıktan sonra Kanlıca’ya kadar gelmişken sahildeki çay bahçesinde yoğurt yemeyi ve biraz ısınmayı da ihmal etmedik. Her ne kadar hazırlıklı da olsak bisiklet kıyafetlerimiz ve ekipmanlarımız profesyonel olmadığı için kış ayı olması nedeni ile biraz üşüdük. Dinlenme sırasında hafiften yorgunluk belirtisi de başlayınca geri nasıl döneceğimizi kara kara düşünmedim değil (bizi alması için arabası olan tüm arkadaşlarımı aklımdan geçiriyordum ama hiçbirinde bisiklet taşıma aparatı veya büyük bagaj olmadığı için hızlıca vazgeçtim). Saat ilerlemeden dönüşe geçmemiz gerektiği için, bacak kaslarına kuvvet, yine çıktık yola. Her hafta birkaç gün bisiklet sürenlerden olmadığımdan dönüş yolunda ekibe yetişmekte biraz zorlansam da, yine sağolsunlar kimseyi geride bırakmadılar.
O gün eve döndüğümüzde İstanbul’da bir gün içerisinde gidiş-dönüş toplam 70 kilometre pedal çevirmiş olduğuma inanamıyordum. Ama imkansız olmadığını görmüş oldum. Katılmak isteyenler için belirtelim, aynı etkinlik bu sene de 4 Şubat tarihinde üçüncü kez gerçekleşecek. Detaylı bilgiyi etkinlik sayfasından alabilirsiniz. Pedalınıza kuvvet ve unutamadık Barış abi…
